Transeuropejska Sieć Transportowa – TEN-T jest instrumentem służącym koordynacji oraz zapewnieniu spójności i komplementarności inwestycji infrastrukturalnych.

W wyniku zakończonej w 2013 r. rewizji wytycznych dla sieci TEN-T, ustalono jej nowy układ na terytorium państw członkowskich UE. Układ ten obejmuje sieć bazową, stanowiącą podstawę rozwoju sieci transportowej, na której mają koncentrować się działania unijne, w szczególności na odcinkach transgranicznych, brakujących ogniwach, połączeniach multimodalnych i najważniejszych wąskich gardłach i sieć kompleksową, zapewniającą dostępność i łączność wszystkich regionów Unii.

Kwestie TEN-T reguluje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, str. 1—128)

Charakterystyka TEN-T

W skład transeuropejskiej sieci transportowej TEN-T wchodzą:

szlaki drogowe, kolejowe, lotnicze, morskie oraz rzeczne stanowiące najważniejsze połączenia z punktu widzenia rozwoju Unii Europejskiej, a także punktowe elementy infrastruktury w postaci portów  morskich, lotniczych, śródlądowych i terminali drogowo-kolejowych.
Ponadto, jej integralnym składnikiem są również inteligentne systemy transportowe, których wdrażanie przyczynia się do poprawy przepustowości sieci, bezpieczeństwa ruchu i zmniejszenia zanieczyszczenia środowiska przez transport.

Cel rozwijania sieci TEN-T

Celem rozwijania sieci TEN-T jest zapewnienie spójności terytorialnej UE i usprawnienie swobodnego przepływu osób oraz towarów. Efektywnie funkcjonujący w ramach Unii system transportowy ma przyczyniać się do poprawy działania jednolitego rynku wewnętrznego, stymulować wzrost gospodarczy regionu, a także podnosić konkurencyjność poszczególnych państw członkowskich i całej UE w skali globalnej.

Celem polityki Unii Europejskiej w kontekście rozwoju sieci TEN-T jest stworzenie spójnej i interoperacyjnej, multimodalnej sieci transportowej o ujednoliconych, wysokich parametrach technicznych w ramach całej UE.

Priorytety rozwoju TEN-T

  • zapewnienie większej dostępności we wszystkich regionach Unii;
  • zapewnienie integracji poszczególnych rodzajów transportu;
  • usunięcie brakujących ogniw i wąskich gardeł, w tym na odcinkach transgranicznych;
  • promowanie efektywnego wykorzystywania infrastruktury transportowej;
  • usunięcie barier administracyjnych i technicznych, w szczególności barier utrudniających interoperacyjność sieci i konkurencję;
  • polepszenie lub utrzymanie jakości infrastruktury dla zapewnienia bezpieczeństwa uczestników ruchu i jej odporności na klimat oraz, w stosownych przypadkach, na klęski żywiołowe i katastrofy;
  • wdrażanie innowacyjnych rozwiązań technologicznych;
  • propagowanie stosowania alternatywnych – w szczególności bezemisyjnych lub niskoemisyjnych – źródeł energii i układów napędowych;
  • zmniejszenie narażenia obszarów miejskich na ujemny wpływ przebiegającego przez nie transportu kolejowego i drogowego.

Korytarze sieci bazowej TEN-T

Korytarze sieci bazowej TEN-T ustanowiono dla bardziej efektywnego wdrażania tej sieci i przyśpieszenia prac nad projektami infrastrukturalnymi o największej europejskiej wartości dodanej. Korytarze mają służyć koordynacji różnych projektów na szczeblu ponadnarodowym. Powinny przyczynić się do rozwoju infrastruktury sieci bazowej tak, aby rozwiązać problem wąskich gardeł, zintensyfikować połączenia transgraniczne oraz poprawić wydajność i zrównoważony charakter systemu transportowego. Powinny się one także przyczyniać do poprawy spójności regionów UE poprzez lepszą współpracę terytorialną. Zgodnie z zamierzeniami UE, korytarze sieci bazowej mają zostać wdrożone do 2030 roku.

Kwestia utworzenia korytarzy sieci bazowej TEN-T uregulowana została w dwóch rozporządzeniach Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej:

  • nr 2021/1153 z dnia 7 lipca 2021 r. ustanawiające instrument „Łącząc Europę” i  uchylające rozporządzenia (UE) nr 1316/2013 i  (UE) nr 283/2014,  w załączniku którego określono przebieg tych korytarzy oraz listę projektów, które mają być w pierwszej kolejności finansowane z CEF; rozporządzenie określa też funkcjonowanie instrumentu „Łącząc Europę” (Connecting Europe Facility – CEF) służącego finansowaniu inwestycji w korytarzach sieci bazowej TEN-T;
  • nr 1315/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej TEN-T i uchylające decyzję nr 661/2010/UE, regulującego kwestie organizacyjne funkcjonowania korytarzy sieci bazowej TEN-T.

Lista korytarzy sieci bazowej TEN-T

Ustanowiono dziewięć korytarzy, które zastąpiły 30 projektów priorytetowych TEN-T:

  1. Morze Bałtyckie – Morze Adriatyckie
  2. Morze Północne – Morze Bałtyckie
  3. Morze Śródziemne
  4. Wschód / wschodnia część regionu Morza Śródziemnego
  5. Skandynawia – Morze Śródziemne
  6. Ren – Alpy
  7. Atlantyk
  8. Morze Północne – Morze Śródziemne
  9. Ren – Dunaj